Güçlü Özen 1974 Ankara doğumlu. İlk ve orta öğretimimi Ankara' da tamamladı, lisans eğitimini Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Maliye bölümünde tamamladıktan sonra gönül verdiği dağcılığa devam edebilmek için birçok okul arkadaşı gibi banka sektörünü yerine, alan değiştirerek Abant İzzet Baysal Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Spor Yöneticiliği bölümünde araştırma görevlisi olarak çalışmaya başladı. Açık alan eğitimleri ve yönetsel becerilerin gelişimi ile ilgilenmekte ve bu konuyla ilgili doktora tezinin son aşamasında. Dağcılık, kayak, muhasebe ve iktisat dersleri vermekte. Dağcılığa 1994 yılında Hacettepe Dağcılık ve Doğa Sporları (HUDDOSK) kolunda başladı. Bu kulüpte eğitim ve yönetim kurulları da dâhil olmak üzere çeşitli kademelerde görev aldı. 1998 yılından itibaren Türkiye Dağcılık Federasyonu Eğitim kamplarında bir çok kez eğitmen olarak görev aldı. 2000–2004 yılları arasında Teknik kurul ve Eğitim kurul üyeliğinde bulundu. 1999 yılında Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi tarafında Dağcılık branşında Olimpiyat Meşalesi ödülüne layık görüldü. Dağcılığa yüksek irtifa, duvar tırmanıcılığı, alpinizm, kış dağcılığı, alpin spor rotalar, spor tırmanış ve kısa kaya tırmanışı alanlarının hepsinde devam eden az sayıda tırmanıcıdan biri olarak yaşamına devam ediyor. 
Tırmanış, dağlar ne demek?
Kişisel gelişim kitaplarından birinde şöyle der; “Çoğumuz yaşamda önemli ödülleri kaçırırız. Nobel, Oskar, Emmy… Ancak her birimiz yaşamın küçük ödüllerini alabilmek için birer adayız.Sıvazlanan bir sırt, bir dosta sımsıkı sarılmak, boş bir park yeri, harika bir yemek , muhteşem bir gün batımı, kamp ateşinin çıtırdaması, sıcak bir çorba….Yaşamın büyük ödüllerini alamadığımız için sıkılmak yerine bize sunduğu küçük zevklerin tadını çıkarmalıyız. Hepimize yetecek kadar var. Dağlar kaçırılmaması gereken bu küçük ödüller bizim için dağlarda herkes için bir şeyler var. Herkesin kendisini ifade edeceği, duygularını koşulsuz ve kurgusuz aktarabileceği… Bir dağ, dağdaki bir rota, yürünecek patika, titreten soğukta büzüşülen uyku tulumu, zirvenin hemen altında batmakta olan güneşin muhteşem güzelliği ile acaba hava kararmadan rotayı bitirebilecek miyim sorusunun verdiği tedirginliğin yüreğindeki çarpışması… Yani, sonsuz. Eğer size ışık tutanlara sırtımızı dönersek, göreceğimiz tek şey karanlık gölgemizdir. Bize bu kadar ışık tutan, fırsat veren doğaya sırtımızı dönüyor isek bize bu zekayı veren yaradana saygısızlık olur diye düşünüyorum.

Oldukça farklı bir bakış açısıyla açıkladınız. Peki, neden ve ne zaman gidilir dağlara?
Kokuların öyle bir inandırıcılığı vardır ki; sözlerden, gözle görmekten, duygudan, iradeden daha güçlüdür. Savılıp atılamaz bu inandırıcılık. Soluduğumuz havanın ciğerlerimize işleyişi gibi, o da içimize işler, doldurur bizi, hepten ele geçirir, çaresi yoktur. Dağların böyle büyülü bir kokusu vardır. Gece sizi uykunuzda çağırır. Sabah kalkarsınız ve artık o sizi ele geçirmiştir. Yani kısaca karşı koyamazsınız. Bu biraz yolda olma durumu ile de ilintili. Yol çağırdığı zaman yapılacak tek şey yola çıkmaktır. O sizi çağırmıştır ve sizin içinizde sadece gitme isteği vardır. Diğer her şey sadece organize edilmesi gereken ayarlanması gereken teferruatlara dönüşür.

Üniversitede nasıl başladı tırmanış ve dağcılık macerası? 
Ben kişisel olarak tırmanış yapıyordum, burada Bolu 'da çalışmaya başlamadan öncede. Burada da kendi kişisel faaliyetlerim devam ediyordu. Ama bu işi öğrenciler arasında yaygınlaştırma ve onlar ile birlikte tırmanma macerasının başlangıcı kabaca 3-4 sene öncesi diyebiliriz.3 sene önce Dağcılık ve Kaya tırmanışı topluluğunu kurduğumuzda deyim yerinde ise sıfır idik. Hem malzeme hem de insan kaynağı açısından… Ve daha öncesi yaşadığım tecrübe maalesef üniversiteden çok bir destek göremeyeceğim şeklinde idi. Lakin kuruluş aşamasından ve yeni yönetimden sonra bu düşüncem tamamen değişti çünkü şu anki yönetim bizi utandıracak kadar çok destekledi.

Peki, oldukça teknik ve zorlu tırmanışlar yapmış iken yeni başlayanlar kolay rotalara gitmek? Nasıl bir duygu?
Neden gider insan dağlara? Bırakın büyük dağları veya sıkı rotaları düşlemeyi, bunarın neresi ve ne olduğunu bilen kimse yokken siz insanlardan bunları arzulamalarını, hayal etmelerini nasıl beklersiniz. Evet bekleyeceğiniz zaman gelecektir, ama bu uzun bir yoldur ve sabırla o yoldaki çiçekleri sulamanız gerekir. İnsanlara sadece nasıl tırmanmasını öğretmek tek başına hiç bir şeydir bence. Yani sadece sportif bir performans olarak bakmıyorum ben bu olaya, bir olgu aslında.Onarla hayal etmesini, hayallerinin sonuna bir hedef koymalarını ve bu hayal için bedel ödemeleri gerektiği fikrini öğretmek ve bu bedel için savaşmalarını istemek.En zoru bu.
Peki, nasıl gelişti bu süreç, neler yaptınız topluluk kurulduktan sonra?
Geçen zaman zarfında birçok öğrenci ile beraber yolculuk yaptık.Türkiye'nin farklı bölgelerinde farklı coğrafyalarda tırmandık.Erciyes, Suphan, Demirkazık, kızlar sivrisi gibi 3000 metre üzerinde ki dağlara yaz ve kış gittik.Buralarda bazen görece kolay klasik diye tabir edilen rotalardan, bazen dik duvarlarda tırmandık. Bazı rotaların ilk çıkışı bazılarının ilk tekrarı gibi dağcılık açısından kıymetli tırmanışların yanında sadece yeni başlayan arkadaşların kişisel gelişimlerine yönelik tırmanışlar yelpazesini oluşturduk. Birde Geyikbayırı (Antalya), Ballıkayalar (İzmit) , Geyve (Sakarya), Kaynaklar (İzmir), Kazıklıali (Niğde) gibi bölgelerde kaya tırmanışı için antrenmanlar yaptık.Daha antrene olabilmek için şehirde bulunan salona rektör yardımcımız sayın Prof.Dr. Akçahan Geptiremen ve Sağlık kültür spor dairesi başkanı Durmuş beyin büyük desteği ile oldukça büyük bir duvar yaptık.Söylemeden edemeyeceğim; piyasaysa yaptırsanız 70-80 bin liralık projeyi biz 15 bin gibi küçük bir maliyetle .kendi terimiz ve soluğumuz yani yüreğimizle yaptık.Birileri var olanı yıkarken biz yoktan var ediyoruz.Burası çok önemli. Taş üstüne taş koymadan, üretmeden sadece konuşmak ile olmuyor…

Peki sonra

Biz düşledik dedik ki kendi bahçemizde ne yapabiliriz. Türkiye'nin bir çok yerine gidiyoruz ama burada Bolu'da kendi öğrencimiz ile yaptığımız yürüyüşlerin dışında ne yapabiliriz diye. Çok az bir destekle 3 senedir devam ettirdiğimiz bir faaliyet var. İzzet Baysal anısına Köroğlu kış tırmanışını gerçekleştiriyoruz. Türkiye'nin tüm üniversitelerini davet ediyoruz. Farklı bölgeler, farklı üniversitelerden 70 kişi ile çıktık zirveye. Diğer üniversitelerden bu işlerle uğraşan genç arkadaşları davet ediyoruz… Hem Boluyu, hem düşlerimizi paylaşmış oluyoruz böylece… Burada şunu söylemem lazım ki Karşılama yemeği için bize yıllardır destek olan Beypiliç ve Bolca hindiye sonsuz teşekkürü borç bilirim.Zaten Köroğlu'ndan tanrı dağları ve Pamirlere uzanan yolda Beypiliç hep yanımızda oldu. Biraz da bu yaz yaptığınız tırmanıştan konuşursak...
10 Temmuz' da Bişkek'e uçtuk ve bir ay sürdü faaliyetimiz. Orda bulunan Kırgız-Türk Manas Üniversitesi ile ortak üniversitemizin kuruluşunun 20 yıl anısına çeşitli tırmanışlar yaptık. .Ama öncesi var tabi. Kırgızistan'da ki dağlar, özellikle Çin sınırında bulunan dağlar bizim ülkemizde bulunan dağlara göre oldukça hacimli ve büyük dağlar. İzin alınması, o yüksekliğe uygun malzemelerin temini, organizasyon ve antrenman. Uzun soluklu bir hazırlık aşaması var yani öncelikle Bişkek yakınlarında bulunan Ala Archa dağlarında bir hafta geçirdik. 4750 metre yüksekliğinde Corona II olarak tabir edilen zirveye çıktık. Burası oldukça büyük bir Milli park ve birçok buzul vadisinden oluşuyor. 10-13 Temmuz arasında Bişkek şehrinde idik. Orda Türk-Manas üniversitesinde çeşitli ziyaretlerde bulunduk. 14 Temmuz'da Bişkek'te 2200 metrede bulunan oteller bölgesine araç ile ulaştıktan sonra ki burası araç ile milli park içerisinde gelebileceğiniz son nokta sırt çantalarımızı yüklenip tırmanışımıza başladık.
Türkiye ile kıyaslarsanız, Milli park ve dağlar nasıl?
Bizim ülkemize göre giriş çıkış vs. çok daha kontrollü ve çok daha kalabalık. Sürekli birileri tırmanış, kamp ve ya yürüyüş için ya yukarı ya da aşağı hareket halinde. Hem Kırgızistan'da hem dünyanın farklı bölgelerinden insanlar gelmişler. Ve tabi görece daha hacimli daha dik dağlar. Buzul vadileri yüzünden de patika dışına çıktığınızda daha riskli, çünkü gizli buz çatlaklarında her an bir kaza olabilir.


RÖPORTAJIMIZ YARIN KALDIĞI YERDEN DEVAM EDECEK….