15 Mayıs 2010 tarihinde yapılan kongre ile Necip Çarıkcı 6 yıl sürdürdüğü Boluspor Başkanlığı’ndan ayrıldı. Kulüp üyelerinin oylarıyla Boluspor’un 14. Başkanı Emin Semercioğlu oldu.

Necip Çarıkcı, Boluspor’un 45 senelik geçmişinde 6 yıl kesintisiz görev yapan tek başkandı. Bu 6 yıllık dilimde Çarıkcı, şampiyonluk sevincini de tattı, büyük üzüntülerde yaşadı. Necip Çarıkcı’yı, Başkanlık yaptığı sürece uğrayamadığını dile getirdiği şirketinde ziyaret ettik. Boluspor’da inişlerinde, çıkışlarında yaşandığı, dolu dolu geçen 6 yıl için Çarıkcı’nın ağzından dinlediklerimizi şimdi sizlerle paylaşıyoruz.

Kaç yıldır Boluspor’un içindesiniz?

Ben 23 yaşında Boluspor’da idareciliğe başladım. Yaklaşık 23 yıldan beride kulüpte görev yapmaktayım. Tahmin ediyorum Yener Beyinde Boluspor’a 23 yıllık hizmeti var. 6 yıl aralıksız görevde kalan tek Başkan benim. İki şampiyonluk yaşatan Başkanda benim.                                            

24 Nisan 2004 tarihinde başkan seçildiniz. Bize Boluspor’a nasıl başkan olduğunuzu anlatır mısınız?

Biz başkan ararken, Boluspor Kulübünü kucağımızda bulduk

2004 yılında Sayın Belediye Başkanımız Bolu’da seçimi kazanmıştı. Kendisiyle geçmişte hiçbir samimiyetimiz olmamasına rağmen, seçimden sonra Akpınar Mahallesi Muhtarıyla beraber ziyaretine gittiğimizde, benimle özel görüşmek istediğini ifade etti.Bir gün sonra gittiğimde Boluspor’a sözü olduğunu, başkanlık konusunda yardım istediğini söyledi. Kamil Erbayram, Hasan Aksoy, Emin Semercioğlu ve Emin Gökdemir’le görüşmemi rica etti. Ben aslında sadece arada elçiydim. Ancak bir hafta sonra baktım ki Kamil Erbayram, Hasan Aksoy gibi dostlarım bir anda beni başkan yapmak için yarışa girdiler. Biz başkan ararken, Boluspor Kulübünü kucağımızda bulduk. Arkadaşlar bana destek olunca, ben eski Başkanların yanına gittim. Mehmet ağabeyin yanına gittim. Mehmet ağabeyde bana  “Necip böyle bir durum varsa, sen hiç Başkan arama. Senden daha iyi Başkan olmaz” dedi. Sağ olsun Mehmet ağabey bana o cesareti verdi.

Bana randevu vermedi, görüşmek istemedi

Hatta o ara ben Sayın Yılmaz Becikoğlu’na telefon açtım. Başkanlık konusunda görüşünü almak istiyordum. Bana randevu vermedi, görüşmek istemedi. Ben bu işe, biraz önce ifade ettiğim gibi 23 yaşında Sayın Becikoğlu’yla beraber başladım. Benim aslında niyetimde yoktu. Ama bir anda ben kendimi o noktada buldum. Sonuçta başkan olduk. O gün eski başkanımız Yener Bey’le kongreden sonra oturup, kahve içtik. Yener ağabeyde 2003 yılında, Boluspor Kulübünün en zor başkanlık dönemini yaptı. Yener ağabey o dönem Yüksel Ceylan Başkanın çok büyük desteği olmasına rağmen hayatının en zor kulüp başkanlığını yapmıştır. Hatta o zaman benden destek istediler. Hiç Boluspor’la alakam olmamasına rağmen taleplerini geri çevirmedim. Maddi destekte bulundum.                                   

O dönem yönetim kurulunda hangi isimler vardı?

  İlk oluşturduğumuz yönetimde değerli arkadaşlarım; Kamil Erbayram, Mustafa Ericek, Hasan Aksoy, Hüseyin Kayalıoğlu, Osman Gürsoy, Naci Parlak, Seyit Ali Özkoç, Esat İnal, Rasim Öztekin, Orhan Kahraman, Fatih Metin, Sabahattin Yamaner, Erdal Kaya, Ervani Alemdar, Hakan Gökdemir, Tamer Çizmecioğlu, Adnan Pulatlı, Ahmet Tornacı, Hüseyin Tekin,Hamdi Tanrıkulu, İbrahim Yaman, Tuncer Şengün, Muzaffer Zengin, Nedret Yıldız, Orhan Aytuğlu, Sabahattin Kocadağ ve Sunal Menekşe ile birlikte çalıştık. 2004’te kulübü aldığımızda hiçbir itibarımız yoktu, bitmişiz. Sezonun bitmesine 7 – 8 hafta var. 3. ligdeydik ve takımın düşme tehlikesi vardı. Paramız yok. Antrenman sahası yok. Öncelikle takımı düşürmeden, ligde kalmayı sağladık.

Boluspor’da ilk yaptığınız icraat nedir?

Bizim ilk heyecanımız hemen bir antrenman sahası yapmaktı. Basında çıkan bir “çim hırsızları”  hikayesi vardır. Şu anda bana deseler ki, bu antrenman sahasını yapar mısın? Ben şimdi o cesareti kendimde bulamıyorum. Üç ay boyunca Sayın Belediye Başkanımızla beraber bu işe uğraştık. Belki her gün 10 kamyon çim geldi. Yaklaşık 90 – 100 kamyon çim geldi. Saha yapıldı. Boluspor, 5 – 6 ay sonra ilk antrenman sahasına kavuştu. O sırada idman yapmak için otobüse biniyorsun, Çaydurt’a gidiyorsun. Otobanın kenarında karayollarının küçük bir sahası var. Biz bütün idmanlarımızı bu sahada yaptık.

2004 – 2005 sezonu başlarken hedefiniz neydi?

O sene aslında şampiyonluk hedefimiz yoktu. Amacımız lige adapte olmaktı. Ama tabi hırslı yapımız, azmimiz, isteğimiz bizi Kasımpaşa ile bir yarışın içine soktu. Kasımpaşa’nın bizden daha tecrübeli bir kadrosu vardı. Yanılmıyorsam aramızda 11 puan fark varken, biz Kasımpaşa’yı yakaladık, önüne geçtik. O zamanki heves, inanç bizi bir noktaya taşıdı. En son İstanbul’da yaptığımız maçı 2 – 1 kaybettik. Daha sonra 5 bin seyirci ile Denizli’ye gittik. Boluspor’a, bize Allah şampiyonluğu nasip etti. Bir anda Bolu halkında Boluspor’a karşı bir heyecan doğdu. İstek doğdu.

   Denizli’de oynanan Egospor maçı, Boluspor’u sadece 2 B’ye çıkarmakla kalmadı. Yeniden çıkışın başlangıcı oldu. Bu konuda ne söylemek istersiniz?

Denizli maçı halkımızı ateşledi. 5 bin kişi, yaklaşık 150 otobüs ile o sıcakta Denizli’ye gitmiştir. O play – off maçlarında 86. dakikaya kadar 2 – 1 mağlupsun. Bir penaltı, arkasından Bahadır’ın golü şampiyonluğu getirdi. Tabii başarılı olamasaydık, Denizli’den dönmemiz çok zor olacaktı. Belki daha sonrasını da olumsuz etkileyebilirdi. Belki biz o zaman bitecektik, hevesimiz kırılacaktı. Ama Allah bize yardım etti.